پمفيگوس و بيماريهاي تاولي

پمفیگوس
پمفیگوس(Pemphigus) از واژه یونانی pemphix بمعنی تاول و حباب مشتق شده و از بیماریهای نادر پوستی، با علت نقص در سیستم ایمنی بدن محسوب شده، پوست و غشاهای مخاطی را در بر میگیرد.
علت دقیق بیماری هنوز شناخته نشده، اما آنچه در این بیماری رخ میدهد را میتوان به از دست رفتن چسبندگی بین لایه‌های شاخی پوست(کراتینوسیت) تعریف نمود.

سرطانهاي پوست

سرطان پوست (به انگلیسی: Skin cancer) سرطانی است که از پوست ناشی می‌شود. این دسته سرطان‌ها به دلیل رشد غیرعادی سلول‌ها توانایی حمله یا انتشار به دیگر قسمت‌های بدن را دارند.
سه نوع عمده وجود دارد:
1- سرطان سلول پایه‌ای يا بازال (BCC)
2- کارسینوم سلول-سنگفرشی (SCC)
3- ملانوما

دو مورد اول به همراه تعدادی از سرطانهای پوستی که زیاد شایع نیستند تحت عنوان سرطان پوستی غیر ملانومی شناخته می‌شوند(NMSC). سرطان سلول بازال به آهستگی رشد می‌کند و می‌تواند به بافت اطراف آن آسیب برساند اما بعید است به به مناطق دور گسترش یابد یا به مرگ منجر شود. معمولاً به شکل قسمتی از پوست که بالا آمده و بدون درد نیز می‌باشد به نظر می‌رسد، که ممکن است براق باشد با عروق خونی کوچک که روی آن جریان دارند یا ممکن است به شکل یک ناحیه از پوست که بالا آمده به همراه یک زخم بروز می‌کند. احتمال انتشار سرطان سلول‌های سنگفرشی بیشتر است. این سرطان معمولاً به شکل یک توده با سری پوسته پوسته بروز می‌کند اما ممکن است به شکل زخم نیز بروز نماید. ملانومها تهاجمی‌ترین نوع سرطان پوستی هستند. نشانه‌های آن عبارتند از مول که دارای شکل، رنگ، و اندازه متفاوتی هستند، لبه‌های نامنظم دارند، بیش از یک رنگ دارند، همراه با خارش یا خونریزی هستند.

بیشتر از ۹۰درصد موارد به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش خورشید خورشید ایجاد می‌شود. این قرار گرفتن در معرض نور خورشید خطر ابتلاء به هر سه نوع سرطان را افزایش می‌دهد. قرار گرفتن در معرض اشعه خورشید تا حدی به دلیل نازک شدن لایه ازون در مورد سرطان‌های ملانوم و سلول‌های بازال قرار گرفتن در معرض نور خورشید در سنین کودکی بسیار مضر است. در مورد سرطان سلول‌های سنگفرشی کلاً در معرض نور خورشید قرار گرفتن، مهم است و زمان قرار گرفتن آن چندان اهمیتی ندارد. بین ۲۰ تا ۳۰ درصد از ملانوم‌ها از خال‌ها شروع می‌شوند. افرادی که پوست روشن‌تری دارند در معرض خطر بیشتری هستند و افرادی که سیستم ایمنی آنها به دلیل استفاده از داروها یا بیماری‌هایی مثل ایدز ضعیف شده است. تشخیص از طریق بافت برداری صورت می‌گیرد.

پيلينگ

پیلینگ چیست و هدف از انجام آن چیست ؟
پیلینگ به معنای پوست کندن می باشد و در اصطلاح به استفاده از مواد شیمیایی با درجات اسیدی مختلف برای برداشتن و بازسازی بخشی از پوست اطلاق می شود .

روش های پیلینگ
به طور خلاصه پیلینگ شامل دو نوع سطحی و عمیق است . در روش سطحی مواد مصرف شده در قسمت سطحی پوست ( اپیدرم ) نفوذ می کنند . در روش عمقی مواد به لایه های عمیق تر پوست نفوذ می کنند . با توجه به هدف و صلاحدید پزشک روش سطحی یا عمیق انتخاب می شود .

کدام روش برای کدام پوست و چه سنی مناسب است ؟
بهترین افراد جهت انجام این عمل خانم های سفید پوست هستند . البته مردان نیز می توانند از این روش بهره مند گردند ولی پوست آقایان به دلیل ضخامت بیشتر نسبت به نفوذ مواد شیمیایی مقاوم تر است . نکته ای که در مورد پیلینگ پوست های گندمی و تیره تر وجود دارد این است که ریسک عوارض آن بیشتر است . پیلینگ سطحی را می توان به دفعات ( 6 هفته یکبار) تکرار نمود ولی پیلینگ عمقی بیش از دو بار در سال انجام نمی شود . با توجه به عمق نفوذ مواد شیمیایی در پیلینگ عمیق ، احتمال بروز عوارض این روش هم بیشتر است .

کاربرد پیلینگ سطحی چیست ؟
پیلینگ سطحی در درمان آکنه ( جوش غرور جوانی و بلوغ )، چروک های سطحی ، ضایعات آفتابی ، بعضی لک های پوستی و موارد دیگر کاربرد دارد . این روش برای افرادی که حساسیت پوستی دارند یا از داروهائی که پوست را نسبت به نور آفتاب حساس می کنند و یا تب خال پوستی دارند توصیه نمی شود .

کدام فصل برای پیلینگ مناسب تر است؟
بهترین فصل جهت انجام پیلینگ فصل پاییز و زمستان می باشد . زیرا طول روز کم تر بوده و آفتاب کمتر و سرمای بیشتر برای فرد مفید می باشد .

عوارض جانبی پیلینگ چیست ؟
از عوارض پیلینگ پوست می توان به ایجاد لک های تیره یا کمرنگ ، سوختن پوست ، حساسیت پوست و فعال شدن بعضی بیماری های پوستی اشاره کرد به همین جهت به متقاضیان توصیه می شود حتما با پزشک متخصص در این زمینه مشورت و سپس مبادرت به انجام اقدامات درمانی کنند .
چنانچه فردی مبادرت به انجام پیلینگ نماید باید پس از انجام آن از نور آفتاب پرهیز نماید و یا حتما از ضد آفتابی که پزشک معالج توصیه می نماید استفاده نماید .

از پيلينگ شيميايي چه مي دانيد؟
پيلينگ شيميايي شامل لايه برداري سطوح خارجي پوست به كمك مواد شيميايي سوزاننده است با ترميم آن يك لايه ي تازه بر سطح پوست تشكيل مي شود. اين پوست تازه صاف تر صورتي رنگ تر وسفت تر است و قوام يكنواخت تري دارد. بعد از لايه برداري شيميايي لكه هاي آفتابي پوست كمرنگ مي شود همچنين خطوط و چين هاي روي پوست صافتر و گاهي محو مي گردد. پيلينگ بايد فقط به وسيله پزشك مجرب انجام شود.

موارد استفاده از پيلينگ شيميايي
لايه برداري شيميايي پوست عمدتا جهت درمان آسيب هاي خورشيدي و ناشی از سن به صورت لكه هاي آفتابي و از بين بردن چين هاي پوست بكار مي رود. در مورد چين هاي ظريف لايه برداري سطحي كفايت مي كند .براي چين هاي عميق تر مانند آنهايي كه در اطراف دهان و گوشه هاي چشم ايجاد مي شود نياز به لايه برداري عميق تر وجود دارد.
لايه برداري پوست همچنين براي درمان لكه هاي تيره تر پوست مانند لک حاملگي يا ملاسما و نيز براي اسكار هاي سطحي ناشي از اكنه كاربرد دارد اين روش در مورد پوست هاي نازك وافتاده كاربرد ندارد ودر اين موارد بايد درمان هاي ديگري چون ليفتينگ مد نظر قرار گيرد.
.هر چه لايه برداري عميق تر باشد احتمال از بين رفتن لكه هاي صورت و چروك هايي را كه با پيلينگ سطحي قابل برداشتن نيستند زيادتر مي شوند.

بازسازي پوست به دنبال لايه برداري
در پیلینگ سلولهای عمق پوست تكثير شده و تمامي سطح از بين رفته را مي پوشانند ودر درون درم بافت كلاژن تازه تشكيل مي شود.